dinsdag 6 september 2016

En hoe nu verder ?

De wijngaard zag er dus helemaal niet goed uit, en ik wist even niet hoe ik nu verder kon gaan.
Ik moest op zoek naar een deskundige die me advies kon geven, een agronoom dus, gespecialiseerd in wijnbouw.
Via via kwam ik in contact met Davide Ferrarese, dé man die ik zocht, en ook nog eens samenwerkend met mijn snoeileermeester Marco Simonit.
Davide kwam de wijngaard bekijken en kon me bijna direct vertellen wat er aan de hand was:
De wijngaard was eigenlijk nooit goed aangeplant, met de grondsoort in gedachten, de hele compacte grond moest heel regelmatig opengewerkt worden om de wortels de mogelijkheid te geven om dieper te gaan, dat was nooit gebeurt, en met alleen oppervlakkige wortels hadden de planten erg te lijden van warmte en droogte in de zomer, hier meer regel dan uitzondering.
Davide verwachtte dat het wel 3 jaar kon duren om de wijngaard in goede staat te krijgen.
Ik vroeg me alleen ook af waarom de wijngaard van Roberto, 10 meter naast mij het wel goed deed.
Wat bleek,  dat is een veel lossere grondsoort, dus veel minder lastig.
De agronoom kon me ook vertellen dat deze situatie niet mijn schuld was maar al veel verder terug ging.
Dus het werd tijd om met de eigenaren van de wijngaard( of althans, van de druivenstokken, niet van de grond ) te praten, vanwege veranderde omstandigheden.
Dat gesprek bleek van erg korte duur, ze waren alleen geïnteresseerd in de verkoop aan mij,
Voor het eerder afgesproken bedrag en geen cent minder, en ik was daar uiteraard, gezien de situatie van de wijngaard, niet toe bereid.
De stoom kwam uit mijn oren vanwege het totaal gebrek aan begrip en niet eens willen luisteren naar wat ik voor te stellen had  , en daar was ik dan ook klaar mee.
Feit was alleen dat ik dan dus geen wijngaard meer had, en waar vond ik even een nieuwe ?

Als eerste ging ik het Roberto vragen, toch altijd mijn steun en toeverlaat tijdens mijn wijnbouw avontuur, maar hij kon ook zo snel niet iets bedenken, zei wel dat er binnenkort zeker wijngaarden beschikbaar zouden komen omdat er veel ouderen met wijngaarden in de buurt wonen.


Dus ik moest op eigen gelegenheid gaan zoeken, en ziedaar, tijdens een mooie wandeling ontwaarde ik achter een bomenrij, maar redelijk dicht bij de weg, een wijngaard, die bij nader onderzoek wel verwaarloosd was, waarschijnlijk al 3 jaar niet meer gesnoeid, maar nog wel met genoeg vegetatie, dus leven erin, en nog wat oude trossen ook, die eetbaar waren. Maar ook duidelijk zichtbaar was
dat vrijwel alle palen en draad verrot was, dus dat zou allemaal nieuw moeten.


Maar eerst eens uitzoeken wie de eigenaar was, en óf ik de wijngaard kon huren.
Ik kwam er al snel achter dat de eigenaresse een dementerende oud vrouw was, die ik niet
direct kon benaderen, maar dat moest via iemand van de gemeente die nog redelijk contact met haar had.
Dus deze persoon ging met haar praten en dat was gelijk al goed, ze vond het goed dat ik de wijngaard ging huren, maar er moest wel en officieel huurcontract komen, zodat ik beschermd was tegen haar erfgenamen, had ze zelf gezegd in een helder moment, later kwam ik er achter dat dat een goed idee was, want voorlopig denk ik dat de erfgenamen nog gekker zijn dan iedereen de oude mevrouw vond.
En wat bleek nog meer, er waren in totaal twee wijngaarden, dus nog wat meer dan ik gedacht had,
mooi ook want de verwachting was dat de oude 50+ jaar wijngaarden weinig opbrengst zouden geven, maar ja, met de afgesproken 70 euro huur per jaar kon ik me wel wat veroorloven.
En toen ging het ineens soepel, contract op laten stellen, laten tekenen door de mevrouw, en ik kon aan de slag met opruimen van de wijngaard en het eerste snoeiwerk.

Wordt vervolgd …..

Geen opmerkingen:

Een reactie posten