De wijngaard zag er dus helemaal niet goed uit, en ik wist even niet
hoe ik nu verder kon gaan.
Ik moest op zoek naar een deskundige die me advies kon geven, een agronoom
dus, gespecialiseerd in wijnbouw.
Via via kwam ik in contact met Davide Ferrarese, dé man die ik zocht,
en ook nog eens samenwerkend met mijn snoeileermeester Marco Simonit.
Davide kwam de wijngaard bekijken en kon me bijna direct vertellen wat
er aan de hand was:
De wijngaard was eigenlijk nooit goed aangeplant, met de grondsoort in
gedachten, de hele compacte grond moest heel regelmatig opengewerkt worden om
de wortels de mogelijkheid te geven om dieper te gaan, dat was nooit gebeurt,
en met alleen oppervlakkige wortels hadden de planten erg te lijden van warmte
en droogte in de zomer, hier meer regel dan uitzondering.
Davide verwachtte dat het wel 3 jaar kon duren om de wijngaard in goede
staat te krijgen.
Ik vroeg me alleen ook af waarom de wijngaard van Roberto, 10 meter
naast mij het wel goed deed.
Wat bleek, dat is een veel
lossere grondsoort, dus veel minder lastig.
De agronoom kon me ook vertellen dat deze situatie niet mijn schuld was
maar al veel verder terug ging.
Dus het werd tijd om met de eigenaren van de wijngaard( of althans, van
de druivenstokken, niet van de grond ) te praten, vanwege veranderde
omstandigheden.
Dat gesprek bleek van erg korte duur, ze waren alleen geïnteresseerd in
de verkoop aan mij,
Voor het eerder afgesproken bedrag en geen cent minder, en ik was daar
uiteraard, gezien de situatie van de wijngaard, niet toe bereid.
De stoom kwam uit mijn oren vanwege het totaal gebrek aan begrip en
niet eens willen luisteren naar wat ik voor te stellen had , en daar was ik dan ook klaar mee.
Feit was alleen dat ik dan dus geen wijngaard meer had, en waar vond ik
even een nieuwe ?
Als eerste ging ik het Roberto vragen, toch altijd mijn steun en
toeverlaat tijdens mijn wijnbouw avontuur, maar hij kon ook zo snel niet iets
bedenken, zei wel dat er binnenkort zeker wijngaarden beschikbaar zouden komen
omdat er veel ouderen met wijngaarden in de buurt wonen.
Dus ik moest op eigen gelegenheid gaan zoeken, en ziedaar, tijdens een
mooie wandeling ontwaarde ik achter een bomenrij, maar redelijk dicht bij de
weg, een wijngaard, die bij nader onderzoek wel verwaarloosd was,
waarschijnlijk al 3 jaar niet meer gesnoeid, maar nog wel met genoeg vegetatie,
dus leven erin, en nog wat oude trossen ook, die eetbaar waren. Maar ook
duidelijk zichtbaar was
dat vrijwel alle palen en draad verrot was, dus dat zou allemaal nieuw
moeten.
Maar eerst eens uitzoeken wie de eigenaar was, en óf ik de wijngaard
kon huren.
Ik kwam er al snel achter dat de eigenaresse een dementerende oud vrouw
was, die ik niet
direct kon benaderen, maar dat moest via iemand van de gemeente die nog
redelijk contact met haar had.
Dus deze persoon ging met haar praten en dat was gelijk al goed, ze
vond het goed dat ik de wijngaard ging huren, maar er moest wel en officieel
huurcontract komen, zodat ik beschermd was tegen haar erfgenamen, had ze zelf
gezegd in een helder moment, later kwam ik er achter dat dat een goed idee was,
want voorlopig denk ik dat de erfgenamen nog gekker zijn dan iedereen de oude
mevrouw vond.
En wat bleek nog meer, er waren in totaal twee wijngaarden, dus nog wat
meer dan ik gedacht had,
mooi ook want de verwachting was dat de oude 50+ jaar wijngaarden
weinig opbrengst zouden geven, maar ja, met de afgesproken 70 euro huur per
jaar kon ik me wel wat veroorloven.
En toen ging het ineens soepel, contract op laten stellen, laten
tekenen door de mevrouw, en ik kon aan de slag met opruimen van de wijngaard en
het eerste snoeiwerk.
Wordt vervolgd …..
Geen opmerkingen:
Een reactie posten