En hoe nu verder ?

De wijngaard zag er dus helemaal niet goed uit, en ik wist even niet hoe ik nu verder kon gaan.

Ik moest op zoek naar een deskundige die me advies kon geven, een agronoom dus, gespecialiseerd in wijnbouw.

Via via kwam ik in contact met Davide Ferrarese, dé man die ik zocht, en ook nog eens samenwerkend met mijn snoeileermeester Marco Simonit.

Davide kwam de wijngaard bekijken en kon me bijna direct vertellen wat er aan de hand was:

De wijngaard was eigenlijk nooit goed aangeplant, met de grondsoort in gedachten, de hele compacte grond moest heel regelmatig opengewerkt worden om de wortels de mogelijkheid te geven om dieper te gaan, dat was nooit gebeurt, en met alleen oppervlakkige wortels hadden de planten erg te lijden van warmte en droogte in de zomer, hier meer regel dan uitzondering.

Davide verwachtte dat het wel 3 jaar kon duren om de wijngaard in goede staat te krijgen.

Ik vroeg me alleen ook af waarom de wijngaard van Roberto, 10 meter naast mij het wel goed deed.

Wat bleek,  dat is een veel lossere grondsoort, dus veel minder lastig.

De agronoom kon me ook vertellen dat deze situatie niet mijn schuld was maar al veel verder terug ging.

Dus het werd tijd om met de eigenaren van de wijngaard( of althans, van de druivenstokken, niet van de grond ) te praten, vanwege veranderde omstandigheden.

Dat gesprek bleek van erg korte duur, ze waren alleen geïnteresseerd in de verkoop aan mij,

Voor het eerder afgesproken bedrag en geen cent minder, en ik was daar uiteraard, gezien de situatie van de wijngaard, niet toe bereid.

De stoom kwam uit mijn oren vanwege het totaal gebrek aan begrip en niet eens willen luisteren naar wat ik voor te stellen had  , en daar was ik dan ook klaar mee.

Feit was alleen dat ik dan dus geen wijngaard meer had, en waar vond ik even een nieuwe ?

Als eerste ging ik het Roberto vragen, toch altijd mijn steun en toeverlaat tijdens mijn wijnbouw avontuur, maar hij kon ook zo snel niet iets bedenken, zei wel dat er binnenkort zeker wijngaarden beschikbaar zouden komen omdat er veel ouderen met wijngaarden in de buurt wonen.

Dus ik moest op eigen gelegenheid gaan zoeken, en ziedaar, tijdens een mooie wandeling ontwaarde ik achter een bomenrij, maar redelijk dicht bij de weg, een wijngaard, die bij nader onderzoek wel verwaarloosd was, waarschijnlijk al 3 jaar niet meer gesnoeid, maar nog wel met genoeg vegetatie, dus leven erin, en nog wat oude trossen ook, die eetbaar waren. Maar ook duidelijk zichtbaar was

dat vrijwel alle palen en draad verrot was, dus dat zou allemaal nieuw moeten.

Maar eerst eens uitzoeken wie de eigenaar was, en óf ik de wijngaard kon huren.

Ik kwam er al snel achter dat de eigenaresse een dementerende oud vrouw was, die ik niet

direct kon benaderen, maar dat moest via iemand van de gemeente die nog redelijk contact met haar had.

Dus deze persoon ging met haar praten en dat was gelijk al goed, ze vond het goed dat ik de wijngaard ging huren, maar er moest wel en officieel huurcontract komen, zodat ik beschermd was tegen haar erfgenamen, had ze zelf gezegd in een helder moment, later kwam ik er achter dat dat een goed idee was, want voorlopig denk ik dat de erfgenamen nog gekker zijn dan iedereen de oude mevrouw vond.

En wat bleek nog meer, er waren in totaal twee wijngaarden, dus nog wat meer dan ik gedacht had,

mooi ook want de verwachting was dat de oude 50+ jaar wijngaarden weinig opbrengst zouden geven, maar ja, met de afgesproken 70 euro huur per jaar kon ik me wel wat veroorloven.

En toen ging het ineens soepel, contract op laten stellen, laten tekenen door de mevrouw, en ik kon aan de slag met opruimen van de wijngaard en het eerste snoeiwerk.

Wordt vervolgd …..

  Nieuw jaar, nieuwe kansen ?

Wat er aan vooraf ging :

In mijn laatste bericht in augustus 2013 was ik nog heel erg blij dat de wijngaard eindelijk was gaan groeien.

Ik kwam er niet eerder aan toe om te schrijven, enerzijds omdat ik niet echt inspiratie had en er best veel te doen was, en anderzijds omdat het me niet lukte om s’avonds te schrijven, ik kon gewoonweg

niet meer goed het beeldscherm zien met wat minder licht, en dat schrijft erg lastig, maar het is een doodnormaal bijeffect van het ouder worden, legde mijn optometrist me uit, en die heeft dat dus perfect voor me opgelost met een goede dichtbijbril .

2013 leek ook een heel goed jaar voor de Barbera te worden, zeker hier in de streek, waar het regelmatig bijna te warm is voor Barbera.

Omdat de druiven zo laat begonnen met uitlopen, was te verwachten dat ook de rijping later zou

zijn, dan zijn meestal de nachten wat koeler, wat weer erg goed is voor de verfijnde aroma’s.

En dat ging ook zo, de zomermaanden waren ook nog relatief koel, en ik had al berekend op basis van de bloei, dat de oogst zou moeten plaatsvinden tijdens de eerste dagen van oktober.

Het zag er perfect uit, gezonde planten, mooie trossen, goede hoeveelheid, dus ik ging na al dat werk eindelijk een flinke hoeveelheid wijn maken, toch zeker 2 x zo veel als in 2012 !

En met de natte winter in het geheugen moest er ook genoeg vocht in de grond zitten om de druiven door de drogere periode heen te helpen.

Maar toen gebeurde er iets raars.

begin september begonnen de bladeren al te verkleuren, eerst een klein beetje, maar half september

was alles geel verkleurd, en vielen de trossen eraf en op sommige plaatsen zat er geen blad meer aan de planten.

Het zag er heel raar uit, ik dacht eerst aan een ziekte, maar de wijngaard van Roberto, ca 10 meter verderop zag er perfect uit, en hij had de mijne ook bespoten, dus dat kon het niet zijn.

En toen moest ik een noodscenario bedenken om toch nog de oogst veilig te stellen.

Dus eerst de wijngaard in om te proeven hoe rijp de druiven waren, want zonder blad rijpt het eigenlijk niet meer door, ook al was het nog warm en scheen de zon.

Ik kon proeven dat de druiven bovenop eigenlijk rijp waren en degene onderaan nog niet helemaal.

Maar onderaan zaten nog wat bladeren aan de planten, dus nam ik de gok om de druiven nog even te laten hangen, met onrijpe druiven kan je geen rode wijn maken, omdat het voor een groot gedeelte om de schilrijping gaat, en die gebruik je in de rode wijn, als de schil niet rijp is, krijg je vieze wijn.

Barbera heeft zo veel zuur dat het geen gevaar is dat er te veel zuur wordt afgebouwd voordat de druif rijp is, dus het risico was alleen dat er nog meer trossen zouden afvallen.

Eind september had ik separaat een monster van het boven en het onderdeel van de wijngaard genomen, en dit laten analyseren.

De uitkomst was dat de druiven rijp waren, maar dat ik  er vanwege de PH ( zuurgraad)  en zuurgehalte wel rekening mee moest houden dat de wijn 2 jaar moest rijpen voordat ie  klaar zou zijn om te bottelen.

Dat risico heb ik genomen, en dus 1 Oktober 2013 in een keer de hele wijngaard geoogst en gevinifieerd.

En nu, Augustus 2016 kan ik dat bevestigen, Na eerst een jaar op RVS vat te hebben gerijpt was de wijn nog steeds niet begonnen   met de malolactische omzetting waarbij het hardere appelzuur

( acido Malico ) door bacteriën omgezet wordt in het zachtere melkzuur ( acido Lattico).

Dus het werd tijd om actie te ondernemen, de meest rustige manier is om de wijn in gebruikte houten vaten te doen, zodat ze in contact komt met heel veel melkzuurbacteriën, en de omzetting van start kan gaan, als deze omzetting van start is gegaan, zal deze onder normale omstandigheden niet meer stoppen tot bijna al het appelzuur is omgezet.

Het advies met de houten vaten kreeg ik van bevriende topproducenten in Friuli, en tegelijk het aanbod dat ik wel een aantal gebruikte Barriques van ze kon krijgen.

Dat liet ik me geen 2 keer zeggen, dus toog ik naar Friuli om de vaten op te halen, zeker geen straf omdat het altijd een fijn weerzien is met de vrienden van Le Due Terre & Ronco del Gnemiz.

Na het debacle van de eerste twee oogsten, waarbij de vinificatie niet helemaal naar wens was verlopen( om het voorzichtig uit te drukken), had ik gelukkig onderdak gevonden in de kelder bij Fabrizio Pernigotti, samen doen we werk in de kelder en hij is een ervaren wijnmaker die erg goede rode wijnen maakt, dus ook mijn druiven zijn nu op een betrouwbare plek .

Dus daar werd de 2013 Barbera gemaakt, en nu dus ook te rijpen gelegd in de Barriques.

En, zowaar, de voorspelling kwam uit, zomer 2015 konden we na analyse vaststellen dat de wijn haar

malolactische omzetting had afgerond en er dus in principe gebotteld kon worden.

Maar ik wilde het heel zeker weten dus heb eerst nog een blend van de 4 Barriques gemaakt om de

uiteindelijke wijn   te kunnen beoordelen, onder verschillende omstandigheden.

En ik en mijn medeproevers waren tevreden, zo kon de wijn met volle overtuiging in de fles !

30 Januari 2016 : Het is zover, Colli Tortonesi Barbera 2013 van mijn hand gaat in de fles  !

Na een eerste proeverij 2 weken later toonde de wijn zich fantastisch, maar een maand later

was de wijn helemaal dichtgeslagen, bevriende Barbera specialist Fabrizio Iuli zei me niet ongerust te zijn, dat was volstrekt normaal, “laat de zomer er maar over heen komen en dan komt alles goed”

Dus er werd nog even geduld gevraagd, en daar ben ik meestal niet zo goed in L